Textus a J. D. Guigniaut et N. de Wailly Parisius 1855 editos
recognovit Enrique Alarcón et instruxit

---

---

[FC1] Bernardus Guidonis, Flores Chronicorum, 1274 Anno Domini M. CC. LXXIIII. in mense Maii, Gregorius papa, pontificatus sui anno III. apud Lugdunum generale concilium convocavit, in quo multa bona constituit in subsidium sancte Terre, quam intendebat et ipse personaliter visitare. [...] Ad predictum concilium vocatus fuerat frater Thomas de Aquino, ordinis Predicatorum, doctor insignis et famosus. Qui, cum venisset de Neapoli, apud Ortanum in Campania egrotare coepit, declinavitque in Fossam Novam, monasterium Cisterciensis ordinis, ubi sui consanguinei erant patroni. Migravit ad Dominum nonis Martii, anno Domini M. CC. LXXIII. etatis sue anno quinquagesimo tum decurrente. Qui, cum morti appropinquaret, primo symbolum fidei est confessus, dehinc doctrinam suam exposuit in manu Ecclesie, et in hiis verbis, susceptis prius devote ecclesiasticis sacramentis, transiit ex hac luce. Fertur autem miraculis claruisse.

[...]

[FC2] Bernardus Guidonis, Flores Chronicorum, 1323 Anno Domini M. CCC. XXIII. XV. kalendas Augusti, dominus Iohannes papa XXII. apud Avinionem in consistorio, ut est moris, cum sollempnitate debita canonizavit et sanctorum confessorum catalogo annotavit sanctum Thomam de Aquino, ordinis Predicatorum, a felici eius transitu de hoc mundo anno quinquagesimo decurrente, de vita eius et miraculis inquisitione duplici previa diligenti. Hic siquidem sanctus Thomas, doctor egregius, nobilibus ortus nationibus, de domo et illustri prosapia comitum Aquinorum traxit originem, puerque nobilis genere et animi virtute, virgo electus a Domino, apud Neapolim missus, deditusque studio scolastice disciplina, magno pollens ingenio, supra omnes coetaneos suos proficiens, infra annos pubertatis existens habitum fratrum ordinis Predicatorum suscepit, et in eodem regularis professionis emisso voto, in brevi tempore vita, scientia et moribus sic profecit quod adhuc etate iuvenis ad theologie magisterium Parisius promotus extitit, ibique multis annis, in magno honore et profectu scientie et doctrine, cathedram tenuit magistralem clare in fama et doctrina et sanctitate vite; cuius scripta et opera testimonium perhibent veritati. Hic propter eius eminentem scientiam vocatus a Gregorio papa X. ad generale concilium Lugdunense, veniens de Neapoli, ubi famose legebat ut doctor, cum pervenisset ad monasterium Fosse Nove, ordinis Cisterciensis, Terracinensis diecesis in Campania, ibidem, susceptis cum devotione et fide mirabili Ecclesie sacramentis, in Domino obdormivit, virgo mente et corpore, clarus opere et doctrina. Ob cuius sanctitatis preconium et virginitatis titulum declarandum, post eius obitum elapsis VII. mensibus una vice, et iterum elapso septennio vice altera, et tertio annis circiter XIIII. evolutis, in apertura sepulcri eius, diversis ex causis per vices temporum sepius patefacti, singulis vicibus ex eius sacro corpore odor magnus et suavissimus emanavit, qui locum replens mirifice fundebatur, et omnem fragrantiam aromatum superabat. Multisque aliis miraculis in vita claruit et post mortem.

[...]